Om een ligplaats in te nemen heb je een vergunning nodig, en vaak ook toestemming van de eigenaar van het waterperceel en de oever. Maar het bestemmings- plan speelt misschien nog wel een grotere rol. In onze praktijk komen we dagelijks situaties tegen waarin het bestemmingsplan bepalend is. Ik licht er vandaag een uit die binnenkwam via een vraag van een woon- botenmakelaar.

Dwingende Handhavingsactie

De casus is simpel: tegelijkertijd met een nieuwe jachthaven werden een paar jaar geleden een aantal ligplaatsen met woonarken aangelegd. Toen de makelaar tijdens de verkoop van een van die objecten het bestemmingsplan erbij pakte, bleek dat de ligplaats in kwestie helemaal niet was bestemd voor permanente bewoning, maar voor extensieve recreatie en een jachthaven.
De koper van deze woonark met ligplaats zou in strijd zijn met het bestemmingsplan als hij op deze ligplaats zou gaan wonen. Daarmee zou hij het risico lopen dat de gemeente hem met een handhavingsactie zou dwingen om te vertrekken. Geen goed nieuws voor iemand die net tot aankoop wil overgaan. En ook de verkoper had een probleem: omdat de ligplaats niet voor permanente bewoning bedoeld was, kon hij die niet als zodanig verkopen, en dat had een negatief effect op de waarde van het geheel. Voordat ik de ontknoping van dit specifieke geval ga vertellen, eerst nog wat basisinfo over het bestemmingsplan.

Huiswerkopdracht

Met een bestemmingsplan bepaalt de gemeenteraad welk gebruik van grond en water binnen de gemeentegrens is toegestaan. En ook: welke bouw- en gebruiksregels je daarbij allemaal in acht moet nemen. Zo’n plan bestaat uit drie onderdelen: de verbeelding, de regels met bijlagen en de toelichting met bijlagen.